Week 44 2019

Week 44… De laatste week van oktober en het begin van november. Het was voor mij een week waarin ik nóg steeds niet geheel fit was en ik over het algemeen niet heel lekker in m’n vel zat. Soms hebben mensen niet door dat wat zij doen of zeggen, een lange periode nog bij iemand kan blijven spoken. Ik ben zo’n persoon die over ieder dingetje een langere periode kan inzitten. Hoe had ik iets anders kunnen doen? Misschien dat als ik dit had gezegd, het anders was opgevat of misschien zelfs al opgelost. Ik zit mezelf langzaam gek te maken, waardoor ik deze week niet al te lekker heb geslapen. Vrijdag zat ik er echt een beetje doorheen, maar ook de mindere dagen gaan voorbij gelukkig. Inmiddels voel ik me (over het algemeen) al beter en kunnen we ook weer lachen!

We trappen de week weer af met maandag! Het begon net als altijd met oppassen op m’n droppies Noah en Luca. ’s Avonds ben ik op uitnodiging van Dutch Filmworks naar de eerste screening van Onze Jongens In Miami geweest!

Samen met Pascalle ben ik afgereisd naar Utrecht, waar de film screening plaats vond. We zijn eerst samen een hapje gaan eten bij de Eazie op Utrecht CS. Ik ben helemaal weg van de Eazie! Ik haal er eigenlijk altijd wok, maar je kan er ook wraps, salades of pokébowls bestellen.

Voor de mensen onder ons die dit concept niet kennen: Dit is de tweede film van Onze Jongens: Jorrit (Jim Bakkum) komt terug na jaren op een booreiland te hebben gewerkt en komt bij zijn goede vriend Bas te werken. Bas heeft een eigen bouwbedrijf ‘Onze Jongens’. De zaken in de bouw gaan slecht, waardoor de jongens die er werken overschakelen naar een stripbedrijf. In de tussentijd probeert Jorrit een band op te bouwen met zijn zoon Gijs. In de tweede film Onze Jongens In Miami vertrekken Jorrit en Bas samen naar Miami om daar een club te openen. Meer kan/mag ik er niet over zeggen! Daar heb ik wat voor moeten tekenen. Echter kan ik je wél zeggen, dat de film echt ontzettend leuk is! En dan hebben wij pas de eerste screening gehad. De film moest op sommige delen nog bewerkt worden en dat was af en toe ook goed te zien. Toch mocht dat de pret niet drukken en hebben Pascalle en ik genoten van deze film. Onze Jongens In Miami is vanaf januari 2020 in de bioscoop te zien! AANRADER!

Dinsdag begon ik met een bezoekje in het ziekenhuis voor mijn ganglion. Ik moest echter even slikken en de tranen onderdrukken. Ik moest namelijk naar het Alrijne ziekenhuis in Leiderdorp. Dit is het ziekenhuis waar ik in 2016 meerdere malen met het ov naar toe ben gegaan, toen mijn moeder hier lag. Het Alrijne in Leiden heb ik minder moeite mee, waarom weet ik niet. Maar het kwam emotioneel allemaal behoorlijk hard aan.

Ik was gelukkig snel aan de beurt en de conclusie werd al snel getrokken; mijn ganglion moet eruit gesneden worden. Wanneer dit gaat gebeuren, weet ik nog niet. Ik word hier nog over gebeld. Echter vind ik dit ook wel wat spannend allemaal. Ik ben nog nooit geopereerd. Gelukkig is het een kleine ingreep. Ik ben benieuwd wanneer ik meer weet.

De rest van de week liep niet heel anders dan voorheen; woensdag, donderdag en vrijdag heb ik gewerkt. Ik was niet fit genoeg om te trainen (ook voornamelijk door de pijn in mijn rug die ik tijdens de wedstrijd van zaterdag had opgelopen) en ik ben vrijdag in bad gegaan waar ik Ajax heb gekeken en na de wedstrijd ben ik meteen naar bed gegaan. Het was mooi geweest.

Mijn wedstrijd van zaterdag ging niet door en dus heb ik de ochtend bij zuslief en haar kids doorgebracht. Nog even met z’n allen gelunchd en daarna ben ik naar huis gegaan. Toen het droog was, heb ik een lekkere grote ronde met mijn lieve hond Dunya gelopen. Zaterdagavond had ik de verjaardag van Caroline, die een Halloween thema had. Toen ik aan kwam rijden, zag ik groot op de deur ‘kom via de poort’. Ik wist gewoon dat me iets te wachten stond en ja hoor. Begroet door een clown en een zombie. Heel naar. Wel knap geschminkt. Het feestje was enorm gezellig en leuk. Hele leuke avond gehad, dus bij deze een shout out naar Caroline! Thanks voor het leuke partijtje!

Zondag mocht ik weer aan de slag op werk en ben ik daarna nog wat voetbal gaan kijken. Zo was de week alweer voorbij.

Het was eigenlijk de bedoeling dat ik nog naar twee concerten van Duncan Laurence zou gaan, maar deze gingen helaas door omstandigheden voor mij niet door en heb ik mijn kaartjes (last minute) moeten verkopen. Erg jammer want ik keek er erg naar uit, maar soms loopt het allemaal niet zoals je had gehoopt.

Ondanks dat dit dus niet mijn favoriete week was, heb ik mindere weken gehad en is deze inmiddels gelukkig voorbij! De leuke dingen heb ik daardoor wel maximaal van kunnen genieten. Een nieuwe week is als dit online staat weer begonnen en we gaan er dan ook weer vol tegenaan! Nieuwe rondes, nieuwe kansen!

Tot de volgende blog!

Liefs, Tessa.